Een dag door de ogen van Adriënne
Daar gaan Dirk en ik. Op weg naar het Beatrix Kinderziekenhuis in Groningen. Normaliter houd ik me bezig met andere zaken (lees: projectzaken-fondsenwerving) binnen de Liedjesfabriek. Om het werk van onze muzikanten te ervaren, mocht ik als liedjesassistente mee. Graag deel ik met jullie hoe ik deze dag beleefd heb.
In het ziekenhuis gaan Dirk en ik meteen aan de slag. Met de gitaar en onze muziekstudio. De meeste kinderen zijn verlegen en onder de indruk (ja, wat wil je met zo’n grote muziekkast en twee vreemde mensen). Maar Dirk weet wonderbaarlijk snel het vertrouwen te winnen van, in dit geval, een jong ventje. We weten dan ook al snel dat hij boer wilt worden, om precies te zijn landbouwboer. We komen erachter dat hij aardig wat kennis hierover heeft. Zo vertelt hij aan ons welke tractoren hij heeft (mini’s dan hè), waar hij op het erf rondscheurt en wat een combine (!?!) doet. Het wordt ZIJN ‘trekkerlied’, want hij is de baas. Dit is trouwens een van de gouden regels bij Dirk. Het kind beslist en bepaalt wat hij (of zij) wilt doen en maken. Dat bevalt ook deze ingetogen, jonge muzikant wel. Hij wordt hiermee duidelijk in zijn kracht gezet. Zijn houding wordt langzaam iets meer ontspannen en af en toe zie ik een glimlach op zijn gezicht verschijnen.
Dat ons bezoekje hem een muzikale oppepper en zelfvertrouwen heeft gegeven, zie ik pas later. Tijdens de lunch zwaait er iemand vol energie en met enthousiasme naar ons. Ik zie dat dit de jonge muzikant is van het ‘trekkerlied’. Was dit dezelfde jongen, die eerder zo verlegen was?
Later op de dag komen we op de kamer van een jonge dame. Ze is wat gespannen en kan wel wat afleiding gebruiken. Dirk heeft al eerder een lied met haar geschreven over ‘de dingen die ze leuk vindt’. Nu wil ze een ode schrijven aan de afdeling waar ze ligt. Want al lig je er liever niet, de afdeling maakt het ze zo fijn en leuk mogelijk.
Wat mij bij dit Friese gezin meteen opvalt (behalve het mooie dialect) is de humor die ze in deze rottijd gebruiken. Alle fijne, bijzondere en hilarische momenten die ze op de afdelingen hebben meegemaakt, worden al rijmend in de tekst verwerkt. Als we het lied gaan opnemen, gaan heit en mem even weg.
De jonge dame is erg muzikaal en heeft een prachtige stem. Binnen een mum van tijd is het lied dan ook opgenomen. Het moment dat me hierna het meest bij blijft, is als heit en mem terug komen op de kamer en het lied horen. Er heerst een soort overwinningsgevoel. Blijdschap, ontspanning. Ik zie dat dit gezin zichtbaar geniet van het lied.
Dit wordt bevestigd als we na een intensieve dag op de terugweg in de auto zitten. Dirk krijgt een mailtje van heit en mem. Ze willen ons bedanken voor de fijne middag die we hebben gebracht aan het hele gezin.
De dag heeft ontzettend veel indruk op mij gemaakt. Mijn emoties zijn als een soort tornado door mij heen gevlogen. Ik kon intens genieten van de vrolijkheid, het lol hebben met elkaar en het zien opbloeien van een kind (en uiteraard de ouders). Dat blijdschap en verdriet dicht bij elkaar liggen, blijkt wel als ik tijdens onze terugreis overvallen word door emotie. Een dag in het ziekenhuis confronteert mij ook met hoe kwetsbaar en fragiel het leven is. Dat doet me des te meer beseffen hoe welkom en belangrijk een muzikale oppepper voor deze kinderen is.
